15.08.2011
Na een nacht in een hotel in Insbruck. Gaat Jack naar de peugot garage kijken wat ze met onze auto kunnen. We hadden nml pech. We kwamen geen berg meer op. We moesten overnachten daar gister een feestdag was en alles dicht was. Om een lang verhaal kort te maken het bleek uit eindelijk de gaskabel te zijn die los was gekomen! Onder tussen zat ik lekker op het balkon uit te kijken over Insbruck. En langzaam het geweldige weer te zien komen!
Vandaag vertrekken we naar het gebied van de Gross Venediger!
Een toch van 2 dagen en het weer top!!!
We gaan naar de JohannisHutte. We gaan met de taxi omdat we veel tijd verloren hadden met de auto. Achteraf ook niet zo'n ramp want dit was een breed pad een beetje saai. Hoewel er ook leuke tussen paadjes liepen. We zullen deze weg wel omlaag lopen. Bij de gasthof kon je bellen voor een rit naar de hut.
Op de achtergrond zie je de Gross Venidiger liggen.
De hut is vrij nieuw en ziet gezellig uit. Ze hebben zelfs een klein vijvertje met ja visjes!
Dan maar wat rond wandelen in de omgeving van de hut. Met leuke uitzichten en paadjes.
In de verte zie je ons uiteindelijke doel!
En ja overal in de hutten is en blijft de naam Keijbets moeilijk! Dan maar Holland of zoals vaak Jack haha.
En heel grappig is de reuze carabiner waar je mee kunt schommelen!
16.08.2011
We vertrekken vroeg. Er hangt mist en het ziet er niet zo mooi uit. Het is een heel mooi pad omhoog door een prachtige natuur.
De transportbaan naar de hut.
En eindelijk daar is de hut het Defreggerhaus.
Het pad wat we gelopen hebben is goed zichtbaar.
We gaan op verkenning. Jack gaat aan de wandel over een sneeuwvlakte. Ik loop maar ff om. En terecht. Als Jack naar het meertje probeert af te dalen overziet hij een gat en valt redelijk vervelend. Van toch een flinke hoogte. Zijn heup doet pijn en wat schaaf wonden.
We gaan op zoek naar bergkristal en vinden dit keer eens daadwekerlijk hele mooie kristallen! Een flinke ader waar nog veel uit te halen was. Ook een paar grote stukken waar vanalles in zat.
Die we natuurlijk mee namen.
Prachtige door de glestjer uitgesleten gesteente. Mooi kleuren spel. Aan de kant van de Neueprager hutte is dit nog 10x zo mooi. Daar zijn we een paar jaar geleden geweest.
Jack als Engeltje!!!!
En s'morgens . . . de lucht helder blauw geen enkel wolkje te bekenen!
We zijn 5 opgestaan en 6 waren we op weg naar de top. Betere omstandigheden konden we niet hebben!
De tocht is prachtig! En natuurlijk is het druk. Slangen met mensen op de achtergrond is het bewijs.
Dit is genieten!
Aan de rechter kant komt het pad dat vanaf de pragerhutte gevolgt wordt.
Zo dicht bij . . .
Dan gaat het serieus omhoog peuf, peuf . .
Dan arriveren we aan de graad. Het stukje waar ik tegen op zag. En velen met mij. Het pad is maar heel smal en het gaat aan beide zijden stijl omlaag!
Verstand op 0 goed kijken waar je je voeten plaats en blijven lopen! Niet naar beneden kijken!!!
Achter af viel het mee maar veel mensen hadden er toch moeite mee.
In de verte is de Gross Gluckner te zien wow!
En dan YES! Aan de top!
Het is onbeschrijfelijk mooi.
Uitzicht op het dal van de Kurchingerhutte.
En hier komen we vandaan.
Dit zag er zo kwant uit!!
Dit dal is het dal van de Pragerhutte.
Voor dat je terug kunt moesten we wachten dat de tegenlingers over waren lol.
Topdrukte op de top dus hahaha.
Hier kun je het venedigerhaus zien waar we voor een paar jaar waren en links aan de rand beneden kun je het hutje van de alte pragerhutte zien liggen. Dat schijn nu dicht te zijn. Jammer. Wij hebben nog het genoegen gehad om daar heerlijk te eten!
Je kunt hier 3 toppen doen. Deze ook (weet even geen naam) En links een kleintje. Die besluiten wij nog mee tenemen!
Jack aan het bidden!
Top 2!!!
Leuke weg wijzer! hij maakt ook geluid in de wind zodat in mist deze paal makkelijk te vinden is. Geniaal toch.
Op de terugweg is de sneeu erg zacht en gevaarlijk. Er zijn veel gletsjer spleten. Wij moeten ook een gevaarlijk stuk over. Jack gaat als eerste . . . en zakt weg! Ik ben allert en heb mijn stok en pikhouweel gelijk vast in de sneeuw en zet me schrap. Jack klimt over nu is het mijn beurt. Jack zet zich schrap en ik heb alle vertrouwen in hem. En ploep ik zak ook weg met een been. En ik kijk recht in het gat van Jack zo even een 20 meter omlaag brrrrrrr. Snel krabbel ik er uit. Maar toen was het voor mij ook over. Zo snel als mogelijk wil ik van de sneeuw weg. Op naar het ijs gedeelte waar je teminste alles kunt zien!
Recht boven op de foto was de oversteek over deze spleet.
Deze was het gat van Jack en die beneden van mij.
Je kunt de diepte niet zien met de camera.
Dan zijn we terug. Wow het was geweldig!
Jack is zijn steigeizer aan het uitlaten in het riviertje.
We hebben geluk! Het begint bewolkt te worden.
´S middags gaan we nog eens op zoek naar kristallen. En nemen veel mee.
Natuurlijk moeten we dit ook mee naar beneden nemen. met een loodzware rugzak hahaha.
Dit is het sneeuw veld waar jack af gekuikeld is. Waar wij eerst stonde op het grind is nu helemaal vol gelopen met water raar.
Zo komt er ook weer een einde aan deze heerlijke tocht. Als we morgen naar beneden gaan moeten we ook naar huis . . . Afscheid nemen van de bergen valt weer zwaar!
Ik verheug me al op de komende vacanties.
Groetjes Thora.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten