Mindelheimer-Hutte

15-07-2013

Het beloofd vandaag wederom lekker weer te worden. We hebben een goede nachtrust gehad en kunnen
er weer even tegen aan. De tocht naar de hut staat ook zo'n 3 uur voor.

Maar we doen het rustig aan. Eerst nog even met de Alpenfreaks vlag op de foto.

 Nog even knokken met Jackie ;)

Dan gaan we op weg. Hier ligt ontzettend veel puin van stenen en maakt het lopen niet echt makkelijker. 

En je vraagt het je af. In the middel van al die stenen groeit gewoon een plantje.

Brengt een beetje kleur in de grijze massa.

We steken een aantal sneeuw velden over en dan op naar het steilere stuk. 

Het valt allemaal mee. We hebben mooi uitzicht hier.

Folow de Leader, Leader. . .

 We kijken nog eens terug op de hut. Ruud is al een flink eind door gelopen en is al boven.

Kijk daar. . .  zegt ie maja wij moeten nog een stukje naar boven Ruud!

Jack sluit de rij?

De zon komt mooi tussen de rotsen door kijken.

 Een maal boven kunnen ook wij van het uitzicht genieten!

Hier beneden zien we als ik het goed heb het dorpje Mittelberg.

En we kijken terug op het gipfelkreuz van Kanzelwand. Het is druk op het topje.

En op dit topje zit Remie ;P

 Uhm ergens klopt er hier iets niet? Welke richting moeten we uit?

 Dan nemen we onze lunchpauze. Een geweldige locatie want hier liggen velden vol Enzian
en andere bloemen! Kan ik me even uitleven hahaha. 

Dat heb ik dus ook met volle teugen gedaan en zie het resultaat.

Oeps dat is geen bloemetje hihi.

En ook dit is geen bloemetje :P

We gaan weer verder. Aan deze kant van het dal hebben we ook mooi uitzicht. 

Achter ons beginnen zich wolken samen te trekken. 

Ik heb het gevoel dat we het niet droog gaan houden.

Daar ligt dan de hut en daar mogen we uitrusten.

Onder tussen trekken de wolken weer langzaam open.

We zullen het droog houden.

We zien boven op een top een heel mooi kruis staan.

Als het even gaat willen we daar wel heen. We zijn redelijk vroeg bij de hut rond 14:00 dus dat zou moeten lukken. Eerst een heerlijk soepje voor wat bij te komen.

Jack en ik besluiten nog naar de top te gaan. Vanaf de hut zou het 45 minuutjes lopen zijn.

Binnen 15 min zijn we onder aan en nog eens 15 min naar de   

Kemptner Köpfle
2192 meter.

Het is een mooi pittig klimmetje. Het laatste stukje is even veneinig en gaat stijl omhoog.

Hintere. . . uhm Jack's z'n achterste? ?

Hier is gezekerd met draad staal.  Eigenlijk niet nodig hier. Het laatste stukje
naar het kruis zou het wel handig geweest zijn maar daar hangt natuurlijk weer niks.

Het steile stuk naar de "Gipfel" is loodrecht omhoog of omlaag. 

Ligt eraan welke kant je uit gaat haha.

De flora en fauna is ook hier voltallig.

Mooie bloemen en er wachten een paar Gemzen op ons op een 50 meter van ons af.

Prachtige beesten. Jack fluit een keer en eentje draait zich wel degelijk even om en bekijkt ons.

Bijna iedere hut heeft zijn eigen kruis. Deze heeft er zelfs 2!

Ons slaap plaatsje. Zimmerlager maja we hadden een snurker naast ons liggen.

Vooral Ruud was de dupe. Het was meer als een orkaan. Met wind en al compleet.

Soms was het zelfs net of er een grote hond binnen was of een beer!

Nog nooit zoiets mee gemaakt op al die jaren van hut overnachtingen.

Niemand van ons heeft echt een oog dicht gedaan. Al wat je kon doen was proberen te rusten.

En dan hoor je in eer keer gewoon plat limburgs praten!

Een hele groep Limburgers hebben zich bij ons aan gesloten die avond. 

Het werd een erg gezellig avond!